Τόλης....

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Προσωπικά τα τραγούδια του Τόλη Βοσκόπουλου δεν ήταν στα ακούσματά μου ή στις πρώτες μου επιλογές. Ερωτικός τραγουδιστής μεν, αλλά εγώ προτιμούσα τους σεβντάδες μου να τους πνίγω με τον Πουλόπουλο και τον Τζανετή.

Όμως μέσα από προσωπικές μου εμπειρίες τον αγάπησα και τον εκτίμησα σαν άνθρωπο απεριόριστα. Ο τύπος ήταν τρία ΑΑΑ (Άνδρας, Άρχοντας, Ανεπανάληπτος)

Για αυτό και μπορώ για τον Τόλη να γράψω ένα κατεβατό.

1η Μαρτυρία.

Αμέσως μετά τις εκλογές το Νοέμβρη του 1974 η σχηματισθείσα κυβέρνηση της ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή προκηρύσσει Δημοτικές Εκλογές για τα τέλη Μαρτίου 1975.

Το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα βρίσκεται με 13% στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά οργανωτικά είναι στα σπάργανα. Έτσι ψάχνει να βρει ανθρώπους με κύρος και αναγνωρισιμότητα να το εκπροσωπήσουν στην Τοπική Κοινωνία.

Στη Νέα Σμύρνη η Τοπική Οργάνωση μόλις που είχε στηθεί από καμιά δεκαριά νεολαίους φοιτητές και δεν είχε τη δυνατότητα να υποδείξει κάποιον. Αρχές Δεκέμβρη του 1974 με προσωπική παρέμβαση του Ανδρέα Παπανδρέου προκρίνεται ο γνωστός στη Νέα Σμύρνη Βασίλης Μεσολογγίτης, Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και γνωστό στέλεχος της Εαμικής Αριστεράς.

Εκείνη την εποχή το ΠΑΣΟΚ έκανε «κρα» προκειμένου να εντάξει στο στελεχικό δυναμικό του τέτοια άτομα. Τον Βασίλη σχεδόν τον παρακαλάνε να διεκδικήσει το Δήμο και ο Βασίλης δέχεται. Αγωνιστής, έντιμος, με κύρος, αξιοπρέπεια και το κυριότερο βαθιά δημοκράτης, ήταν λίρα εκατό για υποψηφιότητα. Αρχές Γενάρη ο Μεσολογγίτης έχοντας το χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ, έχει ήδη έτοιμο και το συνδυασμό με τον οποίο θα διεκδικήσει το Δήμο. Και ενώ ο Βασίλης έτρεχε 24 ώρες το 24ωρο και υποχρεωνόταν σε μέλη της Τοπικής Κοινωνίας για να μπουν στο συνδυασμό, ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ τον πουλάει.

Με παρέμβαση του τότε Γενικού Γραμματέα του κινήματος Στέλιου Πανταζόπουλου κλείνεται συμφωνία με το ΚΚΕες. να υποστηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ ο δικός τους υποψήφιος Μπάμπης Μπεχλιβανίδης και αντίστοιχα στο Περιστέρι, το ΚΚΕες να υποστηρίξει τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Και σα να μην έφτανε μόνο αυτό, δίνεται και γραμμή, οι υποψήφιοι με τον Μεσολογγίτη να πάνε με τον Μπεχλιβανίδη.

Γιοβάς, Καρατάσος, Ατματζίδης (μετέπειτα βουλευτής Ξάνθης) και άλλοι, αφήνουν τον Μεσολογγίτη σύξυλο, τον εγκαταλείπουν και πάνε με τον Μπεχλιβανίδη.

Θυμάμαι εκείνο το απόγευμα του Φλεβάρη που εμφανίζεται ο Βασίλης στην Τοπική Οργάνωση πανευτυχής. Έχουμε μείνει όλοι, όσοι ήμασταν εκεί, εμβρόντητοι.

Μετά από όσα είχαν συμβεί ο Βασίλης αντί να είναι μουδιασμένος ήταν χαρούμενος. Η χαρά του έγινε και δική μας όταν τελείωσε την αφήγησή του.

« Κάποτε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 όταν ήμουν Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών δέχτηκα μια επίσκεψη. Ήρθε ένας πατέρας με το γιό του. Ένα μικρόσωμο παιδάκι ντροπαλό που ήθελε να γίνει ηθοποιός. Ο πατέρας, μου μίλαγε και ο μικρός ήταν συνέχεια με σκυμμένο κεφάλι, όταν όμως το σήκωνε, έβλεπα στη ματιά του μια δύναμη και μια ζωντάνια. Ρώτησα το μικρό γιατί θέλει να γίνει ηθοποιός και μου απάντησε πως μόνο αυτό θέλει να κάνει. Εξήγησα στον πατέρα πως ο μικρός με τη θέληση που έχει, θα γίνει καλός ηθοποιός και να μην του στερήσει το όνειρο.

Στο άκουσμα της προτροπής μου, ο μικρός έλαμψε από χαρά. Τους είπα και σε ποια σχολή να απευθυνθούν και πως θα πάρω και εγώ τηλέφωνο τον Διευθυντή να τον ενημερώσω. Ο μικρός ήταν ο Τόλης Βοσκόπουλος. Από τότε δεν είχα μαζί του καμιά επαφή. Πέρασαν σχεδόν πάνω από 15 χρόνια. Χτες δέχτηκα ένα τηλεφώνημα. Σήκωσα το ακουστικό και στην άλλη γραμμή ήταν ο Βοσκόπουλος.

-Καλησπέρα κύριε Βασίλη, είμαι ο Τόλης Βοσκόπουλος, το παιδάκι που κάνατε ηθοποιό, έμαθα ότι θα είστε υποψήφιος Δήμαρχος στη Νέα Σμύρνη και θα ήθελα με οποιονδήποτε τρόπο να σας ξεπληρώσω το καλό που μου κάνατε. Θα μπορούσα ακόμα και στις ομιλίες σας να είμαι δίπλα σας. Σε εσάς χρωστάω τα πάντα, σας θεωρώ πατέρα μου. Του είπε και άλλα πολλά.

Μας τα περιέγραφε ο κύριος Μεσολογγίτης και ήταν βαθιά συγκινημένος.

-Έχω βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους και με έχουν προδώσει, μόλις προχτές με παρακαλούσαν να είμαι υποψήφιος και σε λίγες μέρες με πούλησαν. Τα αναφέρω επειδή για αυτό το παιδάκι δεν έκανα και κάτι το σημαντικό, μόνος του έγινε μεγάλος και τρανός, φίρμα… και όμως με πήρε τηλέφωνο να με βοηθήσει μετά από τόσα χρόνια. Εγώ το περιστατικό το είχα ξεχάσει. Μου μίλαγε και η υποχρέωσή που αισθανόταν, χωρίς καν σπουδαίο λόγο, μου τρύπαγε το αυτί.

Μόνο για αυτό το τηλεφώνημα δεν θα παραιτηθώ, θα συνεχίσω και θα κατέλθω στις εκλογές να διεκδικήσω το Δήμο παρά τον πόλεμο που θα δεχτώ.

Ο Μεσολλογίτης ήρθε τρίτος στις εκλογές, πρώτος ο Παπαθανασίου και δεύτερος ο Μπεχλιβανίδης. Στις επαναληπτικές ο Μεσολογγίτης στήριξε τον Μπεχλιβανίδη και όχι μόνο τον στήριξε αλλά και τον βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις στο έργο του.

Ηθικόν δίδαγμα. Ο Τόλης δεν υπήρξε ποτέ αχάριστος.

2η Μαρτυρία.

Ένα απόγευμα καλοκαίρι του 1979 είμαι δόκιμος δημοσιογράφος στα ΝΕΑ. Δουλεύω απογευματινή βάρδια 12 με 8. Κάποια στιγμή κατεβαίνοντας τις σκάλες για το τυπογραφείο με συναντά ο Ζάχος Χατζηφωτίου.

-Ποιος είσαι εσύ μικρέ με ρωτά.

-Δημοσιογράφος του απαντώ.

-Όχι και δημοσιογράφος, τσιράκι του κάλφα είσαι που σημαίνει δόκιμος. Τι ώρα σχολάς με ξαναρωτά.

-Είμαι απογευματινή βάρδια και σχολάω στις οκτώ.

-Ωραία θα μου κάνεις μια δουλειά που θα σου αναθέσω μου λέει επιτακτικά. Στις εννέα απόψε θα πας μέχρι τη Γλυφάδα.

Βασικά δεν ήθελα να πάω πουθενά αφού είχα ραντεβού με το κορίτσι μου, αλλά πώς να αρνηθείς στο Χατζηφωτίου. Έτσι και σε στοχοποιούσε, χειρότερος και από τον Λευτέρη τον Παπαδόπουλο (Γειά σου Πρόεδρε)

Ο Ζάχος είχε μια στήλη στον Ταχυδρόμο τα «Παραλειπόμενα της Αθηναϊκής Νύχτας», το περιοδικό έβγαινε κάθε Πέμπτη και η συζήτηση που κάναμε γινόταν ημέρα Τρίτη. Μπορούσα να αρνηθώ μια και δεν ανήκα στο Ταχυδρόμο αλλά είπαμε Ζάχος ήταν αυτός.

-Θα πας στα Αστέρια της Γλυφάδας, θα σε περιμένει ο Τόλης Βοσκόπουλος θα του πάρεις μια συνέντευξη μαγνητοφωνημένη, θα βάλεις την κασέτα μέσα σε ένα φάκελο με το όνομά μου, θα τη φέρεις αμέσως μετά και θα την αφήσεις στο γραφείο του κυρίου Τζάθα. Πάρε και τις ερωτήσεις που θα του κάνεις και τράβα.

Ζώνομαι και εγώ το μαγνητόφωνο, ένα ΑΚΑΙ και στις εννέα βρίσκομαι έξω από την καμπάνα του Τόλη στα Αστέρια. Με περιμένει και μπροστά του έχει ένα τραπεζάκι γεμάτο φρούτα της εποχής, ένα μπουκάλι ουίσκι και μερικά πούρα. Βάζω μπρος το μαγνητόφωνο, βγάζω από την τσέπη το χαρτί με τις ερωτήσεις και ξεκινώ. Ο Τόλης μόλις βλέπει το χαρτί βάζει τα γέλια.

-Εσύ θα τις κάνεις τις ερωτήσεις ή ο Ζάχος με ρωτάει.

-Εγώ για λογαριασμό του κυρίου Χατζηφωτίου του απαντώ.

Μια από τις ερωτήσεις… αν ο Τόλης ήταν ικανοποιημένος από το καινούριο συμβόλαιο που είχε κάνει για την καλοκαιρινή περίοδο. (Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν ένα συμβόλαιο με τον επιχειρηματία Γιουγουρτάκη)

Όταν τελείωσε η συνέντευξη και έκλεισα το μαγνητόφωνο, μου λέει ο Τόλης στην ψύχρα. Μικρέ αυτό που θα σου πω θα μείνει μεταξύ μας και στο λέω για να σε δοκιμάσω αν θα γίνεις καλός δημοσιογράφος με αξιοπιστία. Το νούμερο είναι 60.000 κάθε βράδυ.

Δηλαδή τον ρωτάω. Τι εννοείτε ?

-Θα παίρνω 60.000 κάθε βράδυ.

Εγώ πραγματικά δεν καταλάβαινα και τον ξαναρωτάω.

-Αγόρι μου κάθε βράδυ που θα τραγουδάω θα παίρνω 60.000 δρχ αλλά αυτό θα μείνει μεταξύ μας.

Έχω πάθει ΣΟΚ

Εγώ στα ΝΕΑ έπαιρνα 1.200 δρχ την εβδομάδα και ο Δημόσιος Υπάλληλος 8.000 δρχ το μήνα. Σε ένα μήνα ο Τόλης αγόραζε ένα τεσσάρι διαμέρισμα. Μόνο στον τόκο να έβαζε τις 600.000 δρχ των δέκα ημερών θα είχε το ετήσιο εισόδημα ενός υπαλλήλου.

Η αλήθεια είναι πως δεν τον πίστεψα αλλά έδειξα πως το δέχομαι. Από την αμηχανία μου με γλύτωσε το παιδί που είχε έρθει να μαζέψει ποτήρια, μπουκάλια κλπ.

-Που θα πας τώρα με ρωτάει ο Τόλης.

-Θα ανέβω Σταδίου στην Εφημερίδα.

-Αν θέλεις να περιμένεις λίγα λεπτά να ντυθώ θα σε πάω εγώ αφού θα ανέβω στο Κολωνάκι.

Έχει περάσει κανένα μισάωρο που έφυγε ο Τόλης για να ντυθεί. Την ώρα που βγαίνει κουστουμαρισμένος, έρχεται το παιδί που πριν μάζευε το τραπέζι, με ένα ποτήρι που είχε μέσα κάτι κίτρινο σαν χυμό. Τη στιγμή που πάει να τον δώσει παραπατάει και χύνει σχεδόν όλο το χυμό πάνω στο παντελόνι του Τόλη.

Εγώ έχω μείνει κάγκελο και το παιδί κίτρινο σαν λεμόνι. Περιμένω να γίνει το σώσε. Ο Τόλης σκύβει βλέπει το παντελόνι, χαμογελάει, σηκώνει το κεφάλι του με κοιτάζει και μου λέει…

-Ρε μάγκα τι τυχερός που είσαι, την πρωτοχρονιά να έρθεις σπίτι να μου σπάσεις το ρόδι. Γυρνάει στο παιδί το αγκαλιάζει και του λέει. Δεν πειράζει αγόρι μου δεν το ήθελε που σε έσπρωξε και φεύγει να αλλάξει. Στην επιστροφή κρατάει το κουστούμι, το δίνει στο παιδί και ευγενικά του ζητάει να καθαρισθεί. Του δίνει ένα χιλιάρικο για να πληρώσει το καθαριστήριο και να κρατήσει τα ρέστα.

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μια MBW και στο ύψος του Ιπποδρόμου ο Τόλης ανοίγει το στόμα του για πρώτη φορά από τη Γλυφάδα που φύγαμε. Κάθομαι στο πίσω κάθισμα και αυτός στη θέση του συνοδηγού. Στρέφει το κεφάλι του και η πρώτη του κουβέντα είναι.

«Συγνώμη που έριξα το φταίξιμο σε σένα αλλά το έκανα επίτηδες και νομίζω πως το κατάλαβες. Έτσι απάλλαξα το παιδί από τις ενοχές και από το φόβο της απόλυσης. Θα ήταν υποχρεωμένο να πει το περιστατικό στον μέτρ και αυτός θα το απέλυε ακόμα και αν του ζητούσα εγώ να μην το κάνει. Ενώ έτσι θα τη γλυτώσει.

Του απαντώ πως το κατάλαβα γιατί εγώ ήμουν ένα μέτρο μακριά και συνεχίζω.

-Μπορώ να φύγω από την εφημερίδα και να έρθω στα Αστέρια να σας ρίχνω χυμό στο παντελόνι. Χυμό και χιλιάρικο.

Βάζει τα γέλια και μου εκμυστηρεύεται πως αυτό το χιλιάρικο είχε όλο και όλο στην τσέπη του.

Του προτείνω να τον δανείσω και ξαναγελάει.

Φοβερά ετοιμόλογος μου ζητάει να αναβάλω την επίσκεψη της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι του και να τον επισκέπτομαι στη Γλυφάδα για να του φτιάχνω το κέφι. Ήταν η ωραιότερη διαδρομή της ζωής μου από Γλυφάδα-Αθήνα.

Ηθικόν δίδαγμα. Η ευγένεια η αγάπη του Τόλη για τον κόσμο και ο μη σνομπισμός του θα πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις υποτιθέμενες φίρμες.

3η Μαρτυρία

Τα χρόνια έχουν περάσει, εγώ έχω εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία και το 1995 με βρίσκει υπάλληλο πίσω από ένα γκισέ τράπεζας. Το κατάστημα είναι καινούριο και έχει ανάγκη εξεύρεσης πελατείας. Κάτοικος Νέας Σμύρνης από παλιά είμαι ο ιδανικός να στελεχώσω σαν Υποδιευθυντής το νέο κατάστημα της Τράπεζας Αττικής στη Νέα Σμύρνη. Έτρεχα από το πρωί ίσαμε το βράδυ να βρω πελάτες. Κάποια στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο Πρόεδρος της Τράπεζας Σούλης Αποστολόπουλος και μου ζητάει να επισκεφτώ τον επιχειρηματία Παπαθεοχάρη στο Διογένη.

-Τάσε να πας το βραδάκι στο Διογένη να βρεις τον Παπαθεοχάρη, του έχω μιλήσει, να τον κάνουμε πελάτη και να μας φέρει τις καταθέσεις όχι μόνο τις δικές του αλλά και του προσωπικού του. Να μας φέρει τη μισθοδοσία και να τους δώσουμε και κανένα καταναλωτικό. Ο Αποστολόπουλος ήταν προσωπικός φίλος με τον Παπαθεοχάρη. Είχαν δύο κοινά σημεία. Και οι δύο λάτρευαν τον Παπανδρέου και τον Τσοχατζόπουλο.

Να μην τα πολυλογώ, βρίσκομαι με τον Παπαθεοχάρη συζητάμε τα τραπεζικά και μετά η συζήτηση εξελίσσεται στα καλλιτεχνικά. Φτάνουμε και στον Τόλη Βοσκόπουλο. Αναφέρω το συμβάν με τη Γλυφάδα, μετά από τόσα χρόνια αναφέρω για πρώτη φορά το συμβόλαιο του Τόλη, μέχρι τότε δεν το είχα πει σε κανένα. Αυτό ήταν… ο Παπαθεοχάρης ποταμός για τον Βοσκόπουλο. Σα να μιλούσε για τον ίδιο το Θεό. Τον άκουγα αποσβολωμένος. Με είχε μαγνητίσει. Και τι δεν μου είπε. Μερικά από όσα έχω συγκρατήσει.

« Φωνή σαν του Καζαντζίδη δεν πρόκειται να ξαναβγεί ούτε σε 100 χρόνια, όμως ολοκληρωμένος καλλιτέχνης και άνθρωπος στο χώρο το δικό μας σαν τον Τόλη ούτε σε 1000. Αν βρεις έναν άνθρωπο να πει κακό λόγο για τον Τόλη όχι μόνο στο σινάφι μας αλλά και παραπέρα εγώ θα σου δώσω τα κλειδιά του μαγαζιού. Πραγματικά τόσο μπορεί να ήταν το συμβόλαιο του 60.000 και ξέρεις γιατί ? Όταν ο Τόλης έκλεινε ένα συμβόλαιο δεν το έκλεινε μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλο το προσωπικό του μαγαζιού. Το προσωπικό έπαιρνε διπλό μισθό έναν από τον επιχειρηματία και έναν από τον ίδιο. Ήταν ο πρώτος που απαίτησε οι κοπέλες με τα λουλούδια να έχουν μισθό συν ποσοστά. Μέχρι πριν είχαν μόνο ποσοστά. Και καλά στα μεγάλα μαγαζιά, οι λουλουδούδες καθάριζαν καλά αλλά στα μικρά τι να βγάλουν. Ε ! ο Τόλης άνοιξε τον ασκό του Αιόλου».

Εκεί κάπου με πετάει και την πολιτική σπόντα.

«Το ξέρεις ότι ο Τόλης είναι αριστερός ? Αριστερός και με πράξεις όχι λόγια. Δηλαδή τι εννοείς τον ρωτάω ? Ο Τόλης ψήφιζε πριν την μεταπολίτευση ΕΔΑ και μετά συνέχεια ΠΑΣΟΚ».

-Έλα ρε δεν το πιστεύω

-Να το πιστέψεις

-θα σου πω και το άλλο για να καταλάβεις το Βοσκόπουλο. Μια φορά στις 15 μέρες γυρνάει στα καφενεία της Κοκκινιάς και πίνει καφέ και μια φορά το μήνα πάει στη Λαχαναγορά του Ρέντη και πίνει καφέ με τους χαμάληδες. Όπως τον ξέρεις στις ταινίες μελό που γύριζε έτσι είναι και στην προσωπική του ζωή. Εγώ δεν έχω συνεργαστεί μαζί του και δεν έχω λόγο να στον εκθειάζω. Την αλήθεια λέω. Ο άνθρωπος δεν έχει ταίρι. Όλη την Ελλάδα να ψάξεις, άνθρωπο που βοήθησε ανθρώπους σαν τον Τόλη και τη Μερκούρη δεν θα βρεις. Ο πολύς κόσμος τον Τόλη τον ξέρει και τον κρίνει από την γκλαμουριά του, τις ωραίες γυναίκες που είχε, τα λεφτά και αν θέλεις και από το τσιγαρίλικι που κάπνιζε. Όμως πίσω από όλα αυτά κρυβόταν ένα αθώο παιδί. Ξέρεις πιο ήταν το άγχος του Τόλη. Μην τυχόν και αδικήσει κανένα. Προτιμούσε να χάσει και να αδικηθεί εις γνώση του, παρά να κάνει κάτι αμφισβητούμενο. Ξέρεις ότι γέμιζε φορτηγά ολόκληρα με τρόφιμα και τα έστελνε στις φτωχογειτονιές της Κοκκινιάς, χωρίς να το γνωρίζει κανένας. Θα σου πω κάτι για να καταλάβεις τι εστί Τόλης. Μια φορά τράκαρε με το αυτοκίνητο και χρειάστηκε φανοποιείο. Το πήγε σε ένα συνεργείο στο Νέο Κόσμο, κατά σύμπτωση εκεί πήγαινα και το δικό μου.

Πάω μια μέρα στον Τάκη και βλέπω το αυτοκίνητο του Τόλη μέσα. Ρε συ τον ρωτάω αυτό είναι του Τόλη ? Ναι μου απαντά. Άντε τα κονόμησες του λέω. Μπα μου λέει μικροζημιές είναι και δεν θέλω να του πάρω μια. Τη διαφήμιση που θα μου κάνει αρκεί. Μωρή κουφάλα σφάζεις εμένα και του Τόλη που τρέχει το χρήμα από παντού δεν θα του πάρεις μία. Δεν ξανάρχομαι του είπα αστειευόμενος. Είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε και με τον Τάκη τον φαναρτζή δεν είχαμε βρεθεί, μια δυο φορές που κάτι χρειάστηκε το αμάξι, το πήγε ένας υπάλληλος μου. Μια βραδιά έρχεται ο Τάκης στο μαγαζί. Τον βλέπω αλλά δεν του μιλάω, κατά τις τέσσερις το πρωί πάει να πληρώσει. Εγώ έχω δώσει εντολή να μην δεχτούν πληρωμή, κερασμένα από μένα. Ανεβαίνει ο Τάκης πάνω στο γραφείο να με ευχαριστήσει. Έλα ρε μαλάκα του λέω, τι να πληρώσεις, τέσσερα κορίτσια έχεις, που να τα βγάλεις πέρα, έχεις και τα σχολεία και τα έξοδα, φροντιστήρια κλπ. Άσε δώρο στις κόρες.

Δεν ξέρεις μου λέει εδώ και δύο χρόνια κάθε Σεπτέμβρη έρχονται στο μαγαζί δύο κούτες τεράστιες και δεν ξέρω από πού. Δύο κούτες με πάνω από εκατό τετράδια διαφόρων τύπων, μολύβια, μαρκαδόροι, ντοσιέ, καρμπόν, τσάντες όλα όσα χρειάζονται τα παιδιά. Ένα ολόκληρο βιβλιοπωλείο. Χωρίς καμιά ένδειξη ούτε από πού έρχονται. Μου τα αφήνει ένα Βανάκι στο μαγαζί και φεύγει. Όσες φορές ρώτησα τον οδηγό δεν ήξερε ούτε αυτός ποιος τα στέλνει.

Το μυαλό μου πήγε κατ ευθείαν στον Τόλη. Ρε συ να σου πω…τότε που σου έφερε το αμάξι ο Τόλης πληρώθηκες? Η απάντηση του. Εγώ όχι αλλά έδωσε στα παιδιά γερό χαρτζιλίκι.

Ο Τόλης στα στέλνει του λέω, κόβω το κεφάλι μου. Και πραγματικά ο Τόλης τα έστελνε και τα έστελνε για πέντε ολόκληρα χρόνια. Αυτός είναι ο Τόλης και σε ρωτάω είναι αριστερός για δεν είναι. Θέλεις να σου θυμίσω και το αντριλίκι του. Θυμάσαι τη δίκη Τσοβόλα ? Θυμάσαι τη σκευωρία Κοσκωτά ? Θυμάσαι τότε που είχαν στραφεί όλοι εναντίον του ΠΑΣΟΚ, του Αντρέα και του Τσοβόλα ? Θυμάσαι που φοβόσουν να πεις ότι είσαι ΠΑΣΟΚ, ότι όλα αυτά είναι ψέματα ? Ακόμα και οι φίλοι και σύντροφοι, αυτοί που είχαν ευεργετηθεί από τον Τσοβόλα έκαναν πως δεν τον ήξεραν. Ποιος βγήκε και έκανε δηλώσεις υπέρ του Τσοβόλα και μίλησε για σκευωρία της Δεξιάς. Ο Τόλης φίλε, ο Τόλης και χωρίς να έχει κάποια υποχρέωση ή ανάγκη».

Παίδες το κλείνω εδώ γιατί θα με πάρει το βράδυ να γράφω για τον Τόλη.

Ηθικόν Δίδαγμα Τόλης άνθρωπος για να βγει ξανά θα πρέπει να γίνει πρώτα το καλούπι. Άλλο το φαίνεσαι και άλλο τι είσαι.

Tasos Sideridis

Υ.Γ. Από τους λίγους που τουλάχιστον τιμήθηκε δίκαια με την κηδεία του Δημόσια Δαπάνη. Όσοι είναι μίζεροι και αντιδρούν σε αυτή την απόφαση να το πουν στους κατοίκους της Κοκκινιάς, του Δουργουτίου, του Περάματος, στους εργάτες στη Λαχαναγορά και σε τόσους άλλους. Φτάνει πια με την ψευτοκουλτούρα και την ψευτοαριστερά.