Βραδιάζει

Its now or never (1960)

Αυτό το ξέρατε ;;;

135.000 Αγγλικές λέξεις έχουν την ρίζα τους στην Ελληνική μας γλώσσα....

Κάποιες Κυριακές του 65...

Μια αχτίδα ήλιου έμπαινε από τη σπασμένη γρίλια , έσκιζε σαν φωτεινό σπαθί τα σκοτάδια και σε ξυπνούσε . Ας πούμε πως ήταν αρχές Ιουνίου . Κάπου εκεί στα 1965 .
Το σπίτι ήταν γεμάτο ήχους :«Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον…». Η φωνή του Σπύρου Περιστέρη , του Πρωτοψάλτη της Μητρόπολης της Αθήνας , μέσα από το παλιό ραδιόφωνο στο ράφι του τοίχου , πλημμύριζε όλο το σπίτι κι «έβγαινε περίπατο» και στη γειτονιά . Κατσαρολικά αναδεύονταν στην κουζίνα . Μύριζε λιβάνι , μαζί και ρίγανη και σκόρδο και κρεμμύδι …Ήξερες ! Η μάνα , αφού είχε λιβανίσει το σπίτι με το πήλινο απλοϊκό θυμιατήρι που με σεβασμό φύλαγε πάνω στο τζάκι , ετοίμαζε το ψητό της Κυριακής . Τεντωνόσουν ! Ήσουν μόνο δέκα χρονών . Και ήταν Κυριακή !!! Μέρα μαγική !!! Ο κόσμος ήταν όλος δικός σου . Είχες φτερά και μπορούσες να πετάς . Γρήγορα – γρήγορα σηκωνόσουν από το στρώμα . Είχες σχολικό εκκλησιασμό . Φορούσες το μπλε σου παντελόνι και το κάτασπρο καλοσιδερωμένο πουκάμισό σου . Χτένιζες την «αφέλεια» που στόλιζε μπροστά το κουρεμένο με την «ψιλή» κεφάλι σου . Έπαιρνες στα χέρια το ταψί με το ψητό κι έφευγες για το σχολείο . Στη γωνιά του δρόμου , μερικά τετράγωνα πιο μακριά απ’ το σπίτι σου , ήταν ο φούρνος που θα το άφηνες . Μετά στο σχολείο , γραμμές και στην εκκλησία , στον Α. Νικόλαο, που ιερουργούσε , τότε , ο σεβάσμιος παπα – Βασίλης .
Γενικά είμαστε ήσυχα παιδιά ! Παρακολουθούσαμε τη Λειτουργία , κάναμε και το Σταυρό μας , λέγαμε και το «Πατερ Ημών» και το «Πιστεύω» ! Και μιας και είμαστε παιδιά κάναμε και κανένα αστειάκι «φρόνιμο» ή πιάναμε κουβεντούλα :
-Τι παίζει σήμερα στο ΣΙΝΕΑΚ ;
-Ζορό …Μασίστα ….Ταρζάν … Χοντρό-Λιγνό…Τρίο Στούτζες…
-Ποιος παίζει ;
-Ο Έρολ Φλυν …ο Στηβ Ρηβς …ο Τζόννυ Βαϊσμίλλερ …ο Γκόρντον Σκοτ…
Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων !
Όταν τέλειωνε η εκκλησία , έπαιρνες το αντίδωρο απ’ τα χέρια του παπα – Βασίλη και τρέχοντας , σχεδόν , έφτανες στο σινεμά … άλλος στο ΦΛΟΡΑΛ…άλλος στο ΡΕΞ …άλλος στον ΦΑΡΟ . Στριμωχνόσουν στο ταμείο . Με το μαγικό χαρτάκι στα χέρια ορμούσες στην αίθουσα που βούιζε σαν το μελίσσι . Ξάπλωνες αναπαυτικά στην πολυθρόνα . Στην μοναδική πολυθρόνα που είχες καθίσει ποτέ . Γύρω σου γέλια . Φωνές:
-Γιώργο … Εδώ …Να είμαστε μαζί .
-Είναι πιασμένη ;
-Όχι εκεί …Είναι μακριά απ’ την οθόνη .
-Πάμε εξώστη καλύτερα .
Ξεφύλλιζες τον Γκαούρ-Ταρζάν …τον Μικρό Ήρωα … τον Μικρό Σερίφη …το «ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ» …που είχες πάρει απ’ το βιβλιοπωλείο του ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ή απ’ το περίπτερο . Πριν το τελειώσεις : «Ντιν , ντον …ντιν , ντον…» το καμπανάκι της έναρξης . Τα φώτα έσβηναν . Σιγά – σιγά . Μια ιαχή : «Αρχίζει !!! Ζήτω!!!» . Κι ύστερα μες στο σκοτάδι χανόσουν . Δεν υπήρχες . Τίποτα δεν υπήρχε : Το φτωχικό σου σπίτι .Το κεραμίδι που έτρεχε και το φυρό παράθυρο που έμπαζε κρύο . Ο πατέρας σου που δύσκολα «τα ’φερνε βόλτα . Το «αχ» της μάνας σου . Το μπαλωμένο πίσω παντελόνι και τα τρύπια παπούτσια σου . Τα λασπωμένα δρομάκια της φτωχογειτονιάς σου . Το παλιό σου σχολείο και ο δάσκαλος με τη βέργα . Τίποτε ! Τίποτε δεν υπήρχε ! Όλα είχαν εξαχνωθεί . Πετούσες στη μαγεία . Ταξίδευες σε μέρη μακρινά και εξωτικά . Χανόσουν στο χρόνο …πότε πίσω και πότε μπρος . Γινόσουν ένα με τον ήρωα της ταινίας . Υπόφερες μαζί του . Χαιρόσουν . Χειροκροτούσες . Ζητωκραύγαζες . Τον «βοηθούσες» :
-Πρόσεχε !!! Πίσω σου !!!
-Μπράβο ! Δώσ’ του !
-Καλά να πάθεις , άτιμε !!!
Δεν έλειπαν , βέβαια , και οι ουρναομήκεις διαμαρτυρίες προς τον μηχανικό προβολής , που μέσα από το καμαράκι του πάσχιζε να κρατάει σε καλή λειτουργία τις παλιές μηχανές προβολής , όταν «εξαφανίζονταν» οι υπότιτλοι και όταν σκοτίδιαζε το φως στην οθόνη :
-Χασάπηηηηηη , γράμματαααα !!!
-Κάρβουνοοοοοοοοοοοοο!!!
Στο διάλειμμα παίρναμε τσιπς , στραγάλια , φιστίκια και πασατέμπους , κάναμε ανασκόπηση του πρώτου μέρους και προβλέψεις για το δεύτερο . Μετά , πετούσαμε και πάλι στο «μαγικό» σκοτάδι μέχρι που (προς μεγάλη μας απογοήτευση) γραφόταν η λέξη «ΤΕΛΟΣ» πάνω στην οθόνη . Στο δρόμο για το σπίτι το έργο ξαναζωντάνευε :
-Είδες πώς τον έπιασε ;
-Εκείνα τα σίδερα !!! Πώς τα λύγισε !!!
-Φοβερός !!! Απίθανος !!!
Πάλι από τον φούρνο . Τον παλιό φούρνο με τα ξύλα ! Με την όμορφη τζαμαρία και τον μεγάλο ξύλινο πάγκο . Το μισοστρόγγυλο άνοιγμα μπροστά και τη μεγάλη φτυάρα για το φούρνισμα . Τα περισσότερα ψητά είχαν βγει . Μόνο τα γιουβέτσια αργούσαν . Αραδιασμένα πάνω στον πάγκο , ροδοκόκκινα και καλοψημένα , γέμιζαν τον αέρα με γαργαλιστικές μυρουδιές . Μέσα , ο φούρνιαρης , ροδοκόκκινος από τη ζέστα , πάστρευε τα μουστάκια και το σαγόνι του , χαμογελώντας όλο μυστήριο . Ήταν , πια , κοινό μυστικό , πως τις Κυριακές , η μικρή παρέα του φούρνιαρη μαζευόταν εκεί στο «ιδιαίτερο» του φούρνου . Η παρέα έβαζε το κρασί και ο φούρνιαρης τον μεζέ , «τρυγώντας» διακριτικά τα ταψιά των πελατών : Μια πατατούλα από δω , ένα κοψιδάκι από κει και η εύθυμη κυριακάτικη παρέα περνούσε όμορφα . Ήταν κάτι σαν δικαίωμα του φούρνιαρη , γι’ αυτό κανένας δεν γκρίνιαζε . Τσιμπούσες κι εσύ μια πατάτα για το δρόμο και κρατώντας το ταψί (έκαιγε ακόμα) με τις παλιές εφημερίδες που σου είχε δώσει ο φούρνιαρης , τραβούσες γραμμή για το σπίτι .
Μεσημεριανό φαγητό . Όλοι στο τραπέζι . Παρέα κι ο Γιώργος Οικονομίδης με τα «Νέα Ταλέντα» απ’ το παλιό ραδιόφωνο :
-Φίλοι μου αγαπημένοι , γεια σας και χαρά σας !
Μαζί του ο Μίμης Πλέσσας με το πιάνο , η πληθωρική Ρένα Ντορ και διάφορα επίδοξα ταλέντα του τραγουδιού σε ζωντανή μετάδοση από τα στούντιο του Ε.Ι.Ρ .
Ύστερα , το απόγευμα και το βράδυ , ανήκε σ’ όλη την οικογένεια . Δεν υπήρχε η τηλεόραση . Το βίντεο . Το DVD . Το διαδίκτυο . To IX αυτοκίνητο . Υπήρχε μόνο η κυριακάτικη βόλτα . Ετοιμαζόταν η οικογένεια από νωρίς . Έβαζε τα καλά της , τα «κυριακάτικά της» . Κι έβγαινε . Στο πάρκο του Μουσείου . Στο δρόμο με τους φοίνικες. Στην πλατεία . Περίπατος . Κουβέντα . Χάζεμα στις βιτρίνες . Κρέμα , πάστα και γαλακτομπούρεκο στο παλιό ζαχαροπλαστείο του ΚΑΙΣΑΡΗ με τα μαρμάρινα τραπεζάκια και τις καρέκλες «τύπου Βιέννης» . Οι ταβερνιάρηδες στα συνοικιακά καπηλειά , καλοκαίρι ήταν , κατάβρεχαν τα χωματένια πεζοδρόμια με το μεγάλο λαμαρινένιο καταβρεχτήρι . Μύριζε το βρεγμένο χώμα μαζί και το καλό βαρελίσιο κρασί και οι λαχταριστοί μεζέδες που ετοιμάζονταν στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα . Έβγαζαν έξω τα τετράγωνα , ξύλινα τραπεζάκια τους , έστρωναν τα καρό τραπεζομάντιλα και τακτοποιούσαν πάνω τις χαρτοπετσέτες , τα αλατοπίπερα και τις οδοντογλυφίδες . Οι πρώτοι μερακλήδες είχαν ήδη πάρει θέσεις από νωρίς κι ώσπου να γίνουν τα μεζεδάκια απολάμβαναν το πρώτο μισόκιλο , ξεροσφύρι ή με λίγο κεφαλοτύρι στη λαδόκολλα .
-Γυάλισμα , κύριοι !!! Οι λούστροι στη γωνιά του κέντρου της πόλης , με χέρια έμβολα ατμομηχανής , γυάλιζαν τα παπούτσια μικρών και μεγάλων . Οι άνθρωποι , τότε , πρόσεχαν πολύ το καθαρό και γυαλισμένο παπούτσι . Και οι λούστροι , φιλότιμα , με τις παχιές βούρτσες και τη βελούδινη φέλπα τα ’καναν καθρέφτες .
Οι λαχειοπώλες , με τις ξύλινες ράβδες στολισμένες με τις τυχερές τετράδες (παράξενα πουλιά θαρρείς) σου υπόσχονταν ελπίδα :
-Το τυχερόοοοο ! Εδώ το τυχερόοοοο! Τη Δευτέρα μοιράζει εκατομμύριαααα !
Τα γκαρσόνια , γλάροι λευκοί , σέρβιραν ασταμάτητα στα καφενεία , στα ζαχαροπλαστεία και στη «Λέσχη» , τα ούζα , τα γλυκά του κουταλιού , τις πάστες , τα λουκούμια , τα «υποβρύχια» …
Ένας ολόκληρος κόσμος , αρμονικά δεμένος , ζούσε , χαιρόταν πραγματικά την Κυριακή! Την Κυριακή του !
Κι όταν άρχιζε να πέφτει το βραδάκι , ΟΛΟΙ για τα θερινά τα σινεμά . Τώρα η επιλογή ανήκε στους μεγάλους : Βέγγος , Ηλιόπουλος , Κωνσταντάρας , Μανέλης , Χατζηχρήστος , Ρίζος ….αλλά και Νίκος Ξανθόπουλος , Μάρθα Βούρτση , Διανέλος (πάντα πατέρας) , Ζαφειρίου (πάντα μητέρα) , Καΐλας (πάντα παιδί) …
Τα θερινά τα σινεμά είχαν μια γοητεία δική τους . Μοναδική ! Το σπαστό χαλίκι που έτριζε κάτω από τα πόδια σου . Οι πάνινες καρέκλες . Τα γιασεμιά και οι περικοκλάδες στη μάντρα . Η φωτισμένη πρόσοψη με τα όμορφα καλλιγραφικά : «ΦΛΟΡΑΛ» , «ΡΟΔΟΝ» , «ΡΕΞ»… Και τα «ΠΡΟΣΕΧΩΣ» . Το μικρό άσπρο «σπιτάκι» στο πίσω μέρος με τις τετράγωνες τρυπούλες , που μέσα του «έκρυβε» τη μηχανή προβολής . Το μπαρ με τα παγωμένα αναψυκτικά . Η μεγάλη άσπρη οθόνη .
Όμως θερινά σινεμά ήταν και οι «γείτονες» . Που έβγαιναν στα γύρω μπαλκόνια με τα σκαμνάκια τους , για να δουν το έργο . Ήταν και οι γαβριάδες , που σκαρφάλωναν στις γύρω μάντρες και φαίνονταν τα κουρεμένα κεφάλια τους πάνω απ’ τους μαντρότοιχους . Ήταν και το δροσερό βραδιάτικο αεράκι . Κι ο ουρανός που έπαιρνε ένα ζαφειρένιο χρώμα . Ήταν και το παιδί με τη την άσπρη ποδιά που έβγαινε στα διαλείμματα : «Φιστίκια , στραγάλια , πασατέμπο , φρέσκα τσιπς…» ή «Λεμονάδες , πορτοκαλάδες , βυσσινάδες , γκαζόζες , Ταμ-Ταμ…» . Ήταν κι ο Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα «Περασμένες μου αγάπες , του καιρού χαλάσματα…» , η Ελίζα Μαρέλλι «Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…» , ο Πάνος Γαβαλάς «Είναι στ’ αλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι…».
Και μετά το σινεμά , επιστροφή στο σπίτι . Να κοιμάσαι αγκαλιά με τις κυριακάτικες στιγμές … «μικρές στιγμές , που τη ζωή μας ομορφαίνουν , νοσταλγικές , γλυκιές εικόνες…» .
Το πρωί είχες σχολείο , ο πατέρας θα έβγαινε για το μεροκάματο και η μάνα θα ’βαζε τα «κυριακάτικα» στην ντουλάπα και θα ’πιανε τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού , καρτερώντας την άλλη Κυριακή , για να ξαναγίνει από «Σταχτοπούτα» «Πριγκίπισσα» .
Αυτά , λοιπόν !
Τώρα που όλα είναι «θύμησες» , μπορείς να πεις : «Ναι ! Τότε ζούσαμε»!
-Κυριακές του ’65 , δάσκαλοι παλιοί και συμμαθητές , φουρναραίοι , ταβερνιάρηδες και κουτούκια λαϊκά , ΣΙΝΕΑΚ και θερινά σινεμαδάκια , λούστροι , λαχειοπώλες και γκαρσόνια , Μουσείο , πλατεία και δρόμε με τους φοίνικες , Ταρζάν , Γιώργο Θαλάσση και Τζιμ Άνταμς , Μασίστα , Ζορό , κρέμες και υποβρύχια και γλυκά του κουταλιού , Ξανθόπουλε και Μάρθα Βούρτση …γεια σας ! Γειά σας και χαρά σας !!!

« Αχ , ζωή μάγισσα , να σε μάθω άργησα …»

*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ» , τεύχος 9 , Νοέμβρης –Δεκέμβρης 1988 και στην εφημερίδα «ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ» , 5-9-1996 .

#Βαγγέλης Μητράκος

The 2night Show

Σαν σήμερα 2 Ιανουαρίου 2017

Τα σημαντικότερα γεγονότα της σημερινής ημέρας

366…. Οι Αλαμανοί (γερμανικό φύλο) περνούν τον παγωμένο Ρήνο και εισβάλλουν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

533…. Ο Μερκούριος γίνεται Πάπας και αλλάζει το όνομά του σε Ιωάννης Β’. Είναι ο πρώτος Πάπας που δε χρησιμοποιεί το προσωπικό του όνομα, εξαιτίας του ότι ο Μερκούριος (Ερμής) ήταν Ρωμαίος θεός.

1492…. Πέφτει το τελευταίο προπύργιο των Αράβων στην Ισπανία. Το βασίλειο της Γρανάδας περιέρχεται στις χριστιανικές δυνάμεις του βασιλιά Φερδινάνδου Ε’ και της Ισαβέλλας Α’. Ο βασιλιάς της Γρανάδας Μποαμπντίλ αιχμαλωτίζεται. Όσοι δεν εγκαταλείπουν την Ισπανία εξαναγκάζονται να εκχριστιανιστούν.

1757…. Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία καταλαμβάνει την Καλκούτα των Ινδιών.

1788…. Η Τζόρτζια είναι η 4η αμερικανική πολιτεία που υπογράφει τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΠΑ.

1828…. Αφήνεται ελεύθερος, με προσωπική παρέμβαση του Τσάρου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, που εκρατείτο στις αυστριακές φυλακές, μετά το ανεπιτυχές κίνημά του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.

1830…. Αρχίζουν τα μαθήματα στο Κεντρικόν Σχολείον της Αιγίνης, το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα.

1839…. Ο γάλλος φωτογράφος Λουί Νταγκέρ βγάζει την πρώτη φωτογραφία της Σελήνης.

1870…. Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.

1905…. Οι Ιάπωνες κατανικούν τους Ρώσους και καταλαμβάνουν το Πορτ-Άρθουρ.

1910…. Η Κυριακή καθιερώνεται με νόμο στην Ελλάδα ως αργία.

1924…. Συνέρχεται σε πρώτη συνεδρίαση η Δ’ Συντακτική Συνέλευση, που προήλθε από τις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου. Την έναρξη των εργασιών της κηρύσσει ο αρχηγός της Επανάστασης του 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, ο οποίος παραδίδει την εξουσία στους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι στόχοι της «Επαναστατικής Επιτροπής» έχουν εκπληρωθεί.

1930…. Σ’ έναν περιορισμένο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τοποθετεί ως υπουργό Παιδείας το Γεώργιο Παπανδρέου. Επί των ημερών του εισάγεται για πρώτη φορά στα σχολεία το μάθημα των Νέων Ελληνικών και κατασκευάζονται περίπου 3.500 νέα σχολικά κτίρια.

1931…. Ανατρέπεται η κυβέρνηση του Παναμά, μετά από εξέγερση.

1945…. Παραιτείται η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.Την επομένη θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, με επιδίωξη τη καταστολή του κουμουνιστικού στασιαστικού κινήματος (Δεκεμβριανά).

      …. Την ίδια μέρα, συμμαχικά βομβαρδιστικά χτυπούν τη γερμανική Νυρεμβέργη, μετατρέποντας την πόλη σε ερείπια και προκαλώντας το θάνατο 6.000 ανθρώπων.

1947…. Ο Μαχάτμα (Καραμτσάντ) Γκάντι αρχίζει την ειρηνική πορεία του για την απελευθέρωση της Ινδίας από το βρετανικό ζυγό.

1952…. Δημοσιεύεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που ψηφίστηκε από τη Βουλή κατά τη συνεδρίαση της 21ης με 22ης Δεκεμβρίου 1951.

1958…. Η ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας διακόπτει, ύστερα από την πρώτη πράξη, την επίσημη πρεμιέρα της όπερας «Norma» του Μπελίνι στη Ρώμη και αποχωρεί από την σκηνή, παρουσία του προέδρου της Ιταλίας και πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου, προκαλώντας δυσαρέσκεια στο κοινό.

1959…. Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από το δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.

1971…. 66 θεατές σκοτώνονται στο Άιμπροξ Παρκ της Γλασκόβης στη Σκωτία όταν, κατά την διάρκεια του αγώνα ποδοσφαίρου Rangers- Celtic, υποχωρεί το κιγκλίδωμα των κερκίδων.

1972…. Απαγορεύονται οι διαφημίσεις τσιγάρων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση των ΗΠΑ, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου.

1974…. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον υπογράφει νόμο, με τον οποίο μειώνεται το ανώτατο όριο ταχύτητος στα 55 μίλια/ώρα, για την εξοικονόμηση ενέργειας, λόγο του πετρελαϊκού εμπάργκο του ΟΠΕΚ.

1995…. Τίθεται σε ισχύ και στην Ελλάδα η νέα παγκόσμια συμφωνία για το εμπόριο (WTO), που αντικαθιστά την GATT.

2008…. Το αργό πετρέλαιο ξεπερνά για πρώτη φορά τα 100 δολάρια το βαρέλι στη Νέα Υόρκη.

Γεννήσεις

Το 1897 γεννήθηκε ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην πάλη, Χριστόφορος Θεοφίλου, γνωστός ως Τζιμ Λόντος,

το 1924 ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών, Ευγένιος Σπαθάρης

το 1949 γεννήθηκα.....

το 1976 η πρωταθλήτρια του μήκους και του τριπλούν, Χρυσοπηγή Δεβετζή.

Θάνατοι

Το 17 πέθανε ο ρωμαίος ποιητής, Οβίδιος,

το 1915 ο γάλλος, Αρμάν Πεζό, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας,

το 1950 ο μουσουργός και δημιουργός της ελληνικής οπερέτας, Θεόφραστος Σακελλαρίδης,

το 1953 ο ιταλός σχεδιαστής μόδας, Γκούτσιο Γκούτσι, ιδρυτής του ομώνυμου οίκου αξεσουάρ πολυτελείας,

 το 1990 ο πολιτικός και συγγραφέας, Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας