Athínai

                                       ΑΘΗΝΑ: 00:00

Παμε Σινεμα ?

Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη

 

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. 

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. 

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει. 

TA ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ !

Προσθήκη λεζάντας

 Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας        άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι
θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και
μάλιστα μετρητά.

 Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι
 προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο
 στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ
 για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα
 τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν
ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα
 γαϊδούρια τους.
 Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και
 ανακοίνωσε σε όλους ότι   θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει
 οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!  Και αποχώρησε.
  
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε
 αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην
 τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν
 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά
 από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να
 ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
  
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές
 σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού
 βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή
 τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
 
 Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη.
 Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια
 και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
  
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν
ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά
 συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με
 τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί
 να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους,
 έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του
 δημοτικού συμβούλου.
 Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το
 χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε
 ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και
 στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους
 γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του
 είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...
  
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να
 μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το
νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών
 προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα
 υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι
 υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
 Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές
«να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες»
 και να   ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
 
 Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο
 επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί
 κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους.
 Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα
 προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των
 χωριών της περιοχής.  Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι
 έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους......

Πάει μια γυναίκα.....

Πάει μια γυναίκα με 7 παιδιά σε ένα μαγαζί με ρούχα και αφού διαλέγουν και φτάνουν στο ταμείο, ο τυπάς που δούλευε εκεί τη ρωτάει
- Δικά σας είναι όλα;
- Ναι!
- Απίστευτο! Και πως τα λένε;
- Γιώργο όλα.
- Γιώργο; Και τα 7;
- Ναι, κοίταξε... Γιώργο! Και όντως όταν φωνάζει η γυναίκα γυρίζουν και τα 7.
Ο τύπος τρελαίνεται
- Μα καλά και όταν θες να φωνάξεις κάποιον συγκεκριμένα πως τον ξεχωρίζεις;
- Με το επώνυμο...
===============================================

Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο ΄Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Aμερικάνος: Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
Αμερικάνος: Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το... εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Αμερικάνος: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας: Φυσικά.
Αμερικάνος: Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Αμερικάνος: Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα!

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ..........

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ;;;; Είναι αλήθεια ;
Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε.
- Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που "τάχα" πάει για φούντο....
1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.

3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.

4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.

5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .

6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.

7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.

8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.

9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.

10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!

11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;