Σελίδες

Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Αποχαιρετισμος



Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι,

Σας γράφω σήμερα για να σας αποχαιρετήσω διότι φεύγω από την Ελλάδα. Ίσως αυτή είναι η τελευταία φορά που επικοινωνώ μαζί σας. Ήθελα να σας ενημερώσω από πριν ότι μου πρόσφεραν μια δουλειά σε ποδοσφαιρική ομάδα στη Βραζιλία και μετά από πάρα πολλή σκέψη την αποδέχτηκα. Θα είμαι σε ένα φτωχικό χωριουδάκι περίπου 200 μίλια μακριά από την πιο κοντινή πόλη. Δεν υπάρχουν τηλέφωνα ή οτιδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας, γι' αυτό μην προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε. Θα αφοσιωθώ στη δουλειά μου και ελπίζω να καταφέρω να κτίσω την καλύτερη ομαδα.
Με την αγάπη μου,
Θοδωρος
Υ.Γ. Στέλνω τη φωτογραφία της ομάδας που αναλαμβάνω.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Ιατρικά

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι...
- Δεν είμαι γιατρός. Ο Άγιος Πέτρος είμαι...

- Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους...
- Οφθαλμίατρο, έχετε δει ;
- Όχι ! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους...

- Γιατρέ, πάσχω από αμνησία.
- Από πότε;
- Από πότε τι;

- Γιατρέ, νομίζω ότι θα πεθάνω.
- Ανοησίες! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας συμβεί.

- Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;
- Φυσικά, κύριε μου. Γιατί όχι ;
- Περίεργο ! Επειδή δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο.

- Γιατρός: Δε βρίσκω σαφή αίτια για τα συμπτώματά σας. Μάλλον φταίει το ποτό...
- Εντάξει γιατρέ. Να ξανάρθω όταν θα ξεμεθύσετε;

- Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη;
- Βεβαίως! Να ξαναρθείτε αύριο.

- Γιατρέ, μου χάλασε το ακουστικό βαρηκοΐας.
- Τι έπαθε;
- Δέκα παρά τέταρτο.

- Γιατρέ μου, μερικές φορές θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου.
- Αφήστε το σε μένα...

- Θα παίρνεις όλα τα χάπια που σου έδωσα. Το πρωί το κόκκινο χάπι με ένα ποτήρι νερό, το μεσημέρι το πράσινο χάπι με ένα ποτήρι νερό, και το βράδυ το μπλε χάπι με ένα ποτήρι νερό.
- Μα τι έχω, γιατρέ μου;
- Δε πίνεις πολύ νερό.

- Πόσα θέλετε γιατρέ, για να μου βγάλετε το χαλασμένο δόντι;
- 20.000 δρχ
- 20 χιλιάρικα για δουλειά λίγων λεπτών;
- Αν θέλετε μπορώ να κάνω την εξαγωγή πάρα πολύ αργά.

- Γιατρέ μου, χάνω πολύ εύκολα την υπομονή μου.
- Μιλήστε μου για το πρόβλημά σας.
- Μόλις σου το 'πα, ρε ηλίθιε

- Γιατρέ μου, έχω πονόλαιμο.
- Σταθείτε στο παράθυρο και κατεβάστε το παντελόνι σας.
- Μα τι σχέση έχει αυτό, γιατρέ;
- Καμιά. Απλώς δε χωνεύω τους γείτονες.

- Γιατρέ, μου, η καρδιά μου χτυπά ακανόνιστα
- Μην ανησυχείτε, σε λίγο θα θέσουμε τέρμα σ΄ αυτό.

- Αδελφή, είμαι στο κατώφλι του θανάτου.
- Μη στενοχωριέστε, ο γιατρός θα σας βοηθήσει να το περάσετε.

- Δυστυχώς σας μένουν 24 ώρες ζωή, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο...
- Μα τι λέτε γιατρέ; Τι θα μπορούσε να 'ναι χειρότερο;
- Σας ψάχνω από χτες...

- Γιατρέ, ήμουνα χάλια και προσπάθησα να αυτοκτονήσω με χίλιες ασπιρίνες.
- Σοβαρά; Και τι έγινε;
- Μετά τις δυο πρώτες, ένιωσα πολύ καλύτερα.

- Έχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση;
- Και ναι και όχι, γιατρέ μου.

- Γιατρέ, κατάπια το κλαρίνο μου.
- Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας.

- Γιατρέ, κάθε πρωί που ξυπνάω αισθάνομαι τρομερό πονοκέφαλο, ναυτία και δε με κρατάνε τα πόδια μου. Μετά από ένα τέταρτο όμως, όλα μου περνάνε... Τι να κάνω;
- Να σηκώνεστε ένα τέταρτο αργότερα

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

CAN

Η ιστορία με λίγα λόγια πάει κάπως έτσι.
Ένα ζευγάρι αποκτά ένα παιδί που έχει σοβαρή ανατομική αναπηρία. Οι γιατροί τους λένε ότι το παιδί δεν θα έχει νοητική ανάπτυξη και δεν τους δίνουν ελπίδες για το μέλλον του.

Ο μπαμπάς του σε πείσμα όλων των αντίθετων απόψεων αποκτά ένα κώδικα επικοινωνίας μαζί του και το παιδί αναπτύσσεται νοητικά κανονικά και πηγαίνει στο σχολείο. Ο μικρός κάποια στιγμή ζητά από τον μπαμπά του να αθληθεί. Ο μπαμπάς δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό και αρχίζει να προπονείται κουβαλώντας τον μικρό του γιό στα χέρια για να έχει κι αυτός την χαρά του αθλητισμού!!!

Το εκπληκτικό? Ο μπαμπάς πλέον έχει τρέξει δεκάδες μαραθώνιους και ironman πάντοτε με τη συντροφιά του γιού του!!

Το video δείχνει τη συμμετοχή τους σ' ένα ironman. Ο Dick Hoyt κολυμπάει έχοντας δεμένο πάνω του το γιό του σε βάρκα (!), μετά ποδηλατεί 180 χιλιόμετρα (!) με το γιο του σε ειδική θέση πάνω στο ποδήλατο και τέλος τρέχει κι ένα μαραθώνιο σπρώχνοντας το αναπηρικό καρότσι του γιου του!! Μια συγκινητική και απίστευτα δυνατή ιστορία.

Δές τε το και ..... ότι και να πούμε ..... τα λόγια μας είναι φτωχά .....


Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Διακοπες

Αλονησσος

Ελλαδαρα...

Ελλαδα...

Greece explore your senses